من چند سال تو يه شركت، تو بخش فروش كار ميكردم. بدون استثنا براي هر كسي كه وارد ميشد از جام بلند مي شدم و سلام ميكردم، چون به اين اصل اعتقاد دارم كه به دليل وجود مشتريست كه من اينجا نشستم و اگر مشتريي وجود نداشته باشد، شركت، مغازه يا فروشندگي مفهومي ندارد، بنا براين وظيفه خودم ميدونستم كه به تمام مشتريهام احترام بگذارم. و البته فكر مي كنم كه اين مسئله خيلي پيش پا افتاده باشه و همه اين رو رعايت مي كنند.
اما .... وقتي خودم ميرم تو يه جايي مثل يك شركت يا يه مغازه، معمولا اكثر فروشنده ها حتي حاضر نيستند به مشتري نگاه كنند. بعضي ها همچنان مشغول صحبت با تلفن يا بعضيها پاي مباركشون رو گذاشتند روي ميز و مشغول حل جدول هستند. از ديدن اين صحنه ها خيلي ناراحت ميشم و با خودم ميگم پس اين ايراني هاي با فرهنگ كجا هستند؟ به نظر شما چرا بعضي مردم نميخوان بدونند كه تو چه جايگاهي هستند؟ يه نمونه ديگه اين مسئله رو (خواب ميبينم ...) بهش اشاره كرده (جريان پمپ بنزين). اگه فكر ميكنين كه من اشتباه مي كنم يا خيلي پر توقعم، بهم بگيد.